Nun marco incomparable, na Igrexia San Vicente de Pombeiro, en Pantón, celebrouse a Cata de Calificación da Colleita de Ribeira Sacra 2013.

A veira do Río Sil, nunha pendente, atópase esta Igrexia románica do s. XII y s. XIII, que xa foi mosteiro no s. X., e antigamente o "porto das pombas" cando navegaban embarcacións polas rutas comerciáis. Templo rodeado de vides na procura do río.

No seu interior, arropábanos un fermoso retablo renacentista-barroco, do s. XVII cunha policromía de cores tan vivas que iluminaban a austeridade do lugar .

A cata deu comezo as 12:00 hs, do 28 de febreiro do 2014, Venres de Entroido. O panel de Cata o formaban 10 viños tintos, onde os 6 primeiros ainda estaban "en rama".

Na fase visual, xeneralízase as cores brillantes cereixa e amorodo con ribetes morados, púrpuras e violáceos, cunha capa media-baixa. Presentan un denominador común, unha estructura cromática lixeira. E isto xustifícase polo mal tempo que sufriu a comarca, resultando na colleita unha floración tardía retrasando a maduración dos froitos e a vendima, dúas semanas máis.

No nariz, a potencia aromática caracteriza tódolos viños, con alta intensidade e moi afroitados, dando amoras, arándanos, grosellas, careixós... E vexetáis, coma a silveira; e sobresaíndo nalgúns alta mineralidade, reflexo do terruño.

Na boca son viños frescos e con estructura, con invasión de sabores, redondos e equilibrados, con libros fináis deixando boas experiencias... Son harmónicos e elegantes e indican lonxevidade pola sua boa conxugación de acidez, tanicidade, de alcohol e dos compostos fenólicos.

A miña conclusión é que a Colleita 2013 é Moi Boa! Os viños da Ribeira Sacra berran con forza a tipicidade e a bravura da terra onde medran, a maxia que deriva do misticismo dos templos que percorren a comarca, e o poder que mostran as vides nos socalcos pois para podelas traballar, case hai que venderlles a ialma para poder obter os seus dones...

Viños que deixan pegada e que un ano máis andarán nos cumes dos mercados nacionáis e internacionáis.

TEXTO: Laura Gaoiso